افسردگی پس از دوره استروئید

افسردگی پس از دوره استروئید : گزارش هایی مبنی بر وقوع افسردگی در مصرف کنندگان داروهای استروئیدی وجود دارد. اما به نظر میرسد بروز این واقعه بعد از ترک مصرف استروئیدها شایع تر است. چرا که با ترک مصرف دارو، عملاً میزان قابل توجهی از حجم عضلانی و قدرت فرد کاسته می شود، زیرا همانطور که قبلا اشاره شد، ورود هورمون تصنعی به بدن فعالیت طبیعی هورمون ها را در بدن دچار اختلال می کند و بدن فرد تا وقتی از این هورمون ها تغذیه می شود عملاً تستوسترونی تولید نمی کند که اگر مصرف استروئیدهای مصنوعی در و هله های طولانی صورت گرفته باشد فرد مدت مدیدی را باید در انتظار بازگشت بالانس هورمونی بماند. با کم شدن مقادیر تستوسترون آزاد خون، تمام تاثیرات مثبت آن (که از آن دسته می توان به سنتز بیشتر پروتئین و جلوگیری از کاتابولیسم عضلانی و جذب مایعات اشاره نمود)، کمرنگ می شوند و این عامل تاثیر بسزایی بر کاهش قدرت و حجم عضلانی و اشتها بر جای میگذارد که نتیجه آن رکود فاحش رکوردهای فرد در حرکات مختلف می باشد در این شرایط انتظار دوستان هم تمرینی ها و نگاهی مغرضانه شان به افت قدرت و عضله بی رغبتی فرد در انجام تمرین را دو چندان میکند که این مسئله را به عنوان مهم ترین عامل اعتیاد آور خواندن استروئیدها بیان کرده اند . در مطالعاتی که در خصوص وقوع افسردگی در این افراد صورت گرفته است، هیچ دلیل مستقیمی ارائه نشده است اما از تاثیرات غیر مستقیم ترک استروئیدها و تمایل به افسردگی و بی رغبتی تمرینی می توان به کاهش سطوح بتا اندروفین و تغییرات سروتونین اشاره کرد بتا اندروفین از پپتیدهای کنترل کننده اعصاب می باشد که از هیپوفیز ترشح شده و نقش موثری در تسکین درد و احساس ایفا میکند، در حين تمرین سطح بتا اندروفین خون در بالاترین میزان خود قرار میگیرد و این مقدار در زمان و شدت بالای تمرین به حداکثر خود می رسد نکته قابل توجه در خصوص ترشح میزان اندروفین، خصوصیات مقاومتی آن در میزان ترشح می باشد که به مرور مقاومت آن در برابر تمرین زیاد شده و از حجم ترشح آن کاسته می شود و فرد برای برخورداری از میزان حداکثر بتا اندروفین باید به حجم و شدت تمرین خود بیافزاید حال شما فردی را تصور کنید که نه تنها به شدت و حجم تمرینی اش افزوده نشده است بلکه با کاهش مواجه شده است نتیجه چنین تغییری چه چیزی به جز کاهش محسوس بتا اندروفین و در نتیجه افزایش بیشتر احساس درد و خستگی و متعاقبا افسردگی میباشد؟

فلوکستین (Fluoxetine):

یک داروی ضد افسردگی از گروه مهارکننده های بازجذب سروتونین است که استفاده از آن برای درمان افسردگی اختلال وسواسی اجباری استفاده می شود. هر چند این دارو جزء داروهای کم عوارض شناخته می شود. اما مصرف آن باید تحت نظر پزشک باشد چرا که با هر دوره مصرف آن اثر مثبت آن کاهش یافته و ترک ناگهانی دارو میتواند حالات بیماری را حتی بدتر از قبل از مصرف آن کند حال آن که این دارو نیز همانند . داروها عوارض مختص به خود را داراست. بهترین راهکار خروج از افسردگی از سرگیری تمرینات قدرتی میباشد.